Hoi allemaal!

Wilde ik m'n verhaal op internet zetten, was ik alles weer in een keer kwijt... Dus nu een nieuwe poging;)

Dat ik hier nu al weer ruim tweeënhalve week ben is echt raar. Het lijkt aan de ene kant heel ver weg dat ik in het vliegtuig zat en dat ik uitgezwaaid werd, en aan de ander kant weer heel kort geleden. Het is hier zo totaal anders dan in Nederland! Maar toch wen je er ook weer snel aan....

Terwijl ik nu mijn verhaal zit te typen is Ritah aan het werk. Zij werkt in een dag m'n hele huis door en doet mijn was met de hand (!) Het is wel erg lekker, omdat zij precies weet hoe dat moet, en ik dus niet hoef te tobben. Ook help je dan gelijk iemand weer aan een baan. Banen liggen hier namelijk niet voor het oprapen, dus elke kans op werk betekent een bron van inkomsten voor meestal een grote familie. Zo is een nightwatch (nachtwaker) voor je huis hier ook heel normaal. Dus er blijft dan iemand heel de nacht op voor jou, (of hij valt in slaapJ ) .

Zelf ben ik ook aan het werk begonnen. Vorige week maandag was de eerste ‘schooldag'. Neelke en Aron hadden er erg veel zin in! Het gaf hen natuurlijk ook gelijk wat meer structuur en een ‘doel' op een dag. We doen nu nog maar een paar uur les, van half 9 tot half 12, omdat ik alleen nog maar de materialen van rekenen en taal heb. De rest zit nog in de container. Ik had van te voren een soort dagritmekaarten gemaakt, zodat daar ook een zekere structuur in zit. Om maandag morgen kwamen Neelke en Aron dus naar m'n huis om bij mij les te krijgen. We doen het voorlopig in mijn huis, omdat ik genoeg ruimte heb en het nog al een in en uitloop van mensen is in de huis van de Vissers. Daarnaast staat daar ook nog niet zo veel meubilair. Hier is het lekker rustig.

Daar zaten we dan op de bank ‘in de kring'. Lekker gezongen en bidden. Daarna het bijbelverhaal. Dit mocht ik zelf weten, dus ben ik begonnen met Abraham, dat vond ik wel toepasselijkJ Mooi om door te geven hoe Abram op God vertrouwde, en dat hij gewoon ging. Ook de belofte van een zoon werd wel op de proef gesteld, maar toch bleef hij God vertrouwen op Zijn Woord! Wat God zegt gebeurt echt!

Daarna hebben we het vak rekenen op het programma staan. Van te voren kijk ik altijd even wie er zelfstandig werkt en wie er samen met mij de les doet. Om de beurt krijgen Neelke en Aron dus aandacht en moeten ze zelf werken. Dit gaat tot nu toe heel goed.

Daarna hebben we lekker even pauze, eten en drinken en lees ik voor.

Om een uur of half 11 beginnen we dan met taal en lezen. Dit is voor Neelke niet zo moeilijk, omdat ze een goede methode heeft. Bij Aron is dat nu nog een beetje improviseren, omdat op een of andere manier niet alle taalmaterialen in de koffers zaten. Gelukkig heb ik nog wel het een en ander van de school in Bles. Daarnaast heb ik wat taalwerkbladen gemaakt, die ik nu kan gebruiken. Dan is het zo half 12 en is de school al weer uit.

Dan zou je kunnen zeggen dat ik genoeg tijd heb om me te vervelen. Dat is tot nu toe nog geen moment voor gekomen! Vaak denk ik aan het eind van de dag: waar ben ik nu zo moe van? Maar alles kost hier gewoon meer energie door het klimaat. Ook ben je heel de dag bezig om te improviseren, zeker in het begin.

Zo wilde ik een keer op een middag wat uitprinten (werkbladen voor Aron). Die moet ik eerst voor m'n huis downloaden met zeer sloom internet, daarna op een usb zetten enz. Dat had ik dus gedaan, en ik had gehoord dat je vlakbij (achter de kerk) kon printen in een winkeltje. Ik daar heen, maar helaas; dat was niet zo makkelijk. De printer was daar kapot. Ik heb ondertussen wel geleerd om even aan te houden en me niet zo maar af te laten schepen, dus vroeg ik waar het dan wel kan. Daar moest hij heel lang over nadenken, en het aan iemand anders vragen. Uiteindelijk probeerde een ander meisje me uit te leggen waar ik heen kon lopen. Dat was nogal wat gevraagd, omdat het in een stuk was waar ik nog nooit geweest was. Nu ja, na een kwartier uitleg dacht ik wel dat het ging lukken. Ik was nog niet op weg, of er komt een of andere student aanrennen die wel even met me mee zou lopen. Dat was maar goed, anders had ik het nog wel 10 keer kunnen vragen. Na dat we er eindelijk waren en daar alle begroetingsrituelen hadden gehad, mocht ik zelf achter een computer alles uitprinten. Dat was volgens mij heel bijzonder, omdat alle anderen die er zaten wachtten tot iets was uitgeprint. Hehe, eindelijk kon ik dus printen. Al die tijd bleef die student op me wachten en hij liep ook weer met me mee. Nou ja, wel aardig. Ze willen je op straat altijd wel helpen, dus verdwalen is er hier niet zo snel bij. Dat is wel heel fijn. Al met al was ik wel een halve middag bezig voor ik twaalf blaadjes had geprint. Zo gaat het hier ongeveer met alles.

Ook boodschappen doen kost hier heel veel tijd. Voor drie verschillende producten heb je ook drie verschillende kraampjes en winkels nodig. Aangezien je alles ook lopend moet doen, ben je daar lang mee bezig. Voor normale groenten en fruit moet ik bovendien naar Mzuzu (half uur rijden met de auto), dus dan ben je ook zo een middag weg.

Als je dat ziet, dan denk je: was hier maar een normale c1000 waar je even in een half uurtje al je boodschappen doet... Maar dat hoort er allemaal bij.;) Alles hier kost veel meer tijd dan in Nederland!

Voor de rest heb doe ik nog meer leuke dingen. De laatste vier dagen heb ik niet zelf gekookt, omdat ik elke keer uitgenodigd wordt om ergens te eten. Wel erg gezellig en goed voor je engels.:)

Zo, jullie hebben weer een beetje inzicht in mijn leven hier. Leuk om ook bericht te krijgen uit Nederland. Vandaag weer twee kaarten gekregen voor mijn verjaardagJ

Doeidoei

Tiwonenenge (tot ziens)!

Rianne