Hoi allemaal

Pa chisulu, tikaluta ku Vwasa, chifukwa tikakumba kuwona vinyama. Tikaluta mbumba zibiri, Boogaart na Muluvi. Tikafika, kuti tikawona bamunkhwere banandi. Tikakhala, chifukwa tikakhumba kuwona vinyama vinandi. Namulenji nikawona zovu, kweni zikwiza pafupi yayi, chifukwa cha chiwawa chomene. Namise tikayendeska na galimoto zitho kuti kikawona zovu chinandi. Nikatemwa chomene, nikakumana na zovu timoza ku Africa.

Dat was wat ik had geschreven als mijn huiswerk voor mijn tumbukales. Het betekent zoiets als: op zaterdag gingen we naar vwasa, omdat we dieren wilden zien. We gingen met twee families, Boogaart en Vissers. We arriveerden, en zagen veel apen. We bleven zitten omdat veel wilden zien. 's Morgens zagen we olifanten, maar ze kwamen niet dichterbij omdat we te veel herrie maakten.'s Middags gingen we met de auto, en toen zagen we weer veel olifanten. Ik vond het erg leuk, want het was mijn eerste ontmoeting met olifanten in Afrika.

Tumbuka is echt een verschrikkelijk ingewikkelde taal, omdat het totaal verschilt met de structuur van net nederlands of het engels. Elke week krijg ik een uurtje les in het engels, dus dat is wel super fijn. Op deze manier kan ik nu het een en ander zeggen in het tumbuka, al maak ik nog honderd duizend fouten. Tellen gaat bijvoorbeeld niet zo gemakkelijk, omdat het afhangt van het woord dat je er voor gebruikt. Zo is het vitenje viwiri (twee chitenjes), maar is het nyumba yiwiri (twee huizen) en is bana bawiri (twee kinderen). Tja, ga er maar aan staan. Nou ja, ik zal voor de rest maar in het Nederlands verder gaan, dat is wat gemakkelijker voor mij...J

Niet afgelopen zaterdag maar die week er voor, hadden we een ‘feestje'. Met twee auto's gingen we op weg, om naar Vwaza te gaan, een safaripark hier anderhalf uur vandaan. Dit omdat Neelke jarig was geweest. Daar gingen we dan! Eerst hadden we nog niet veel last van rare wegen, maar een uurtje van onze bestemming vandaan hield de verharde weg op, en moet je over een iets minder begaanbare weg. We werden dus aardig geshaked, maar daar wen je ook weer aanJ eenmaal aangekomen op de bestemming moesten er nog de nodige papieren ingevuld worden en de gebruikelijke begroetingen, en we konden verder. Die man was ook blij dat hij eens iemand zag. Vwaza is een safaripark die zich helemaal uitstrekt tot de Zambinaanse grens, maar is totaal niet toeristisch. Waarschijnlijk omdat het ver rijden is, en mensen dan de voorkeur geven aan parken met meer zekerheid om leeuwen, luipaarden en zebra's te zien.

Maar dit was deze keer ook zeker de moeite waard. Volgens een man die in het park woont en werkt zaten de kudden olifanten dichtbij, ze waren er de vorige dag nog gesignaleerd. Wij gingen naar een plaats in het park waar een meer is. Alleen voor het uitzicht en de rust zou je er al heen gaan! Geweldig! We waren in ieder geval niet voor niets gekomen, want direct hoorden we al het geknor van de nijlpaarden in het water. Eerst was het lastig ze te ontdekken, maar er kwamen er steeds meer boven. Wel een ervaring om dat voor het eerst te zien... ook ontdekten we door de verrekijker een krokodil die heerlijk van het zonnetje aan het genieten was. Van de olifanten zagen we voorlopig alleen maar uitwerpselen, wat weer een heerlijk maaltje was voor alle baboons (bavianen) die in grote groepen daar heerlijk aan het peuzelen waren. Een kijkje waard!

Op een gegeven moment waren we heerlijk aan het kletsen en hadden we lekker koffie met stroopwafels (!) en opeens wijst de man van het park naar rechts, en ja hoor, daar komt een olifant uit de struiken. Wel aardig op afstand, maar wel machtig mooi! Ongelooflijk hoe stil kinderen kunnen zijn als ze een olifant zien... Helaas kwamen ze niet al te dichtbij (het waren er drie) maar wel heel mooi om te zien!

Na de lunch hebben we ons boeltje gepakt om nog even met de auto een stukje van het park door te rijden, in de hoop meer olifanten tegen te komen. En ja hoor, aan de overkant van het meer een hele kudde! Prachtig! Later zagen we ook nog een kudde veel dichterbij, dus we zijn echt verwend. Daar krijg je niet snel genoeg van! Ook prachtige impala's, wild zwijnen en hippo's veel dichterbij gezien. Al met al echt de moeite waard! Wat mogen we genieten van Gods prachtige schepping!

Ondertussen hebben we met koor onze uniformen voor elkaar! Het was een hele zoektocht om een goede zwarte rok te vinden, want die had ik nodig voor mijn uniform. Gelukkig ging Jean mee, anders zou ik er echt niet uitgekomen zijn. Zo'n rok heeft namelijk allerlei vereisten. Het moet van goed materiaal zijn, een goede prijs hebben en ook nog lang genoeg zijn (over de knie, een ‘miniskirt', boven de knie, is hier ondenkbaar) Als eerste gingen we naar de second hand shops, een gedeelte van de markt met alle kleding uit Europa en Zuid-Afrika bij elkaar verzameld en gesorteerd. Vaak geven mensen de voorkeur aan deze markt, omdat de kwaliteit van deze kleding veel beter is dan die uit de Chinese/Tanzaniaanse markt. Nou ja, na een uur zoeken hadden we nog niets gevonden, dus gingen we toch maar naar de Tanzaniaanse markt. Dat is wel nieuw, en de prijs in soms ongeveer het zelfde. Aangezien je geen paskamers hebt, kun je als je geluk hebt achter een toonbank even een rok passen, en maar hopen dat niet te veel mensen kijken. Ach..alles went, privacy komt hier niet zo nauw.... Dan betaal je dus 2500 kwacha voor een nieuwe rok (dat is 12 euro ongeveer). Ik vertelde aan Jean hoe het gaat in Nederland met de mode, en wat de kleding in Nederland kost. Het verschil is wel ongelooflijk groot. Toch, ook al hebben mensen (vooral in de villages) niet bijzonder veel kleding, ze vinden het heel belangrijk om er netjes uit te zien. Hakken, blousjes, alle stof en versiering dat maar enigszins glimt, dat is echt mooi hier. Vandaar dat we ook met het kooruniform een appelgroene blouse hebben met pofmouwtjes van een glimstof dat je er bijna jezelf in kan zien. Toch ziet het er wel heel leuk uit.

Afgelopen zaterdag moesten we met het koor ook op de markt zingen, er was voor het eerst een evangelisatiebijeenkomst. Wij moesten zingen, en dan kwamen er een ander koor vanaf de kerk met een openspace vrachtauto al zingend onze kant op. Een mooie introductie. Alles op z'n Malawiaans, dus het begon zo'n ander half uur later dan gepland maar ja... Gelukkig bleef het droog. Er kwamen veel mensen op af, er staan/zitten dan zo 300 mensen te luisteren. Zingen, nog meer zingen, een toneelstuk (een paar personen praten vooral veel met elkaar, mensen in Nederland zouden na twee minuten afhaken, maar hier is dat de manier, en het werkt), een getuigenis van iemand die prostituee was geweest, een korte preek, en ook een gebed met alle mensen met een probleem. Die worden daarna apart meegenomen, om nog meer gecounseld te worden (dit waren wel honderd mensen). Een prachtige manier om het Evangelie te vertellen buiten de kerk!

Nou,ga maar weer eens stoppen, maar zoals jullie merken verveel ik me niet hier....:)