Daar ben je dan, in Nederland. Twee weken geleden was ik nog in Malawi. Het is heel raar om te bedenken dat ik al weer bijna twee weken in Nederland ben. Aan de ene kant is het weer heel normaal om in Nederland te zijn, dit is toch wat je gewend was. Aan de andere kant heb ik wel voor even het Malawiaanse leven achter me gelaten. Ook daar gaat het leven verder, zonder mij.

Zoals jullie misschien al wel weten, is mijn verblijf in Malawi onverwacht afgelopen. Ongeveer 6 weken geleden kreeg mijn moeder namelijk te horen dat de eierstokkanker die afgelopen december bij haar was geconstateerd, weer is teruggekomen. Dit was een hele schok. De hoop op genezing is door de dokters niet meer uitgesproken. Op het moment dat er waarschijnlijk weer wat mis was, was ik het weekend met de jeugdgroep in Nyika, een safaripark. Net voor de ingang had ik nog even bereik met mijn telefoon, en belde mijn zus precies om me voor te bereiden. Dat vond ik wel heel bijzonder. Toen was er nog niets met zekerheid gezegd, maar mijn moeder zou die dinsdag er op meer horen van de dokters. Ik was heel blij met andere mensen om mij heen, waar ik aan kwijt kon wat er op dat moment door me heen ging. Wel merkte ik direct dat Malawianen op een heel andere manier met zulke boodschappen omgaan dan wij Nederlanders. Ze blijven altijd positief, omdat ze denken dat negatieve woorden ook zijn uitwerking hebben op de zieke. Sterk zijn voor de zieke, maar ook een vast vertrouwen op de kracht van God die genezing kan geven. Dat viel mij op en leerde mij ook wel om niet alleen maar naar mensenlijke mogelijkheden te kijken! God ismachtig! Gelukkig had ik wel een heel fijn weekend met geweldige Malawiaanse vrienden. Dat was ook wel afleiding voor mij, zodat ik wat minder aan de onzekerheid hoefde te denken. Toen ik na het weekend thuis kwam, was ik echter wel heel blij dat ik het ook even met Nederlanders kon praten. Dinsdag was een spannende dag, maar 's middags belde mijn moeder dat het inderdaad weer fout was. Dit betekende dat ze ook zo snel mogelijk weer zouden beginnen met chemo's. Het is best heftig en moeilijk om dit van een afstand mee te maken. Gelukkig kreeg ik heel veel steun van al mijn vrienden in Ekwendeni, blank en bruin. Heel fijn om te merken hoeveel een bemoedigend woord en een luisterend oor kunnen betekenen.

Na een paar weken werd wel duidelijk dat ik graag toch eerder terug wilde. Dit vond ik een heel moeilijke beslissing, omdat ik niet wist hoe het met mijn moeder zou gaan verlopen. Uiteindelijk hebben we na overleg met alle betrokkenen het besluit genomen dat ik 8 november naar Nederland zou vliegen. De paar laatste weken vliegen dan wel echt voorbij! Met dankbaarheid kijk ik terug op een geweldig afscheidfeest met een ontspannen volleybal en bbq. Heerlijk om iedereen om je heen te hebben die zoveel voor je hebben betekend, de afgelopen tijd!

En dan de laatste dagen. Afscheid nemen, inpakken, wat laat ik hier, en wat neem ik mee. Laatste dingen weggeven, lieve woorden, cadeaus, ‘je komt toch wel terug?', en laatste hugs, fam bhet was overweldigend. En dan stap je in het vliegtuig naar Nederland.... Het voelde echt als het achterlaten van mijn ‘home'. Ik had echt mijn plek gevonden, het paste echt bij mij. Maar ook wel weer uitzien om iedereen in Nederland te gaan zien en life contact te hebben.
Na een goede reis met leuke contacten onderweg, stond ik dan om half 7 's morgens in Nederland! Super leuk om Nederlandse bekende gezichten te zien! Henk, Ditty, Klazine en Elise kwamen me halen. Voor een winterjas en laarzen was gezorgd.

Heerlijk om weer thuis te zijn, mijn ouders te zien, al mijn broers en zussen, vrienden, neefjes en nichtjes. Leuk en ook wel heel raar, dubbel. Wat moet ik zeggen? De eerste dagen weet je gewoon niet wat je moet voelen. Ik mis Malawi, de mensen, de cultuur, het engels en tumbuka spreken, de heerlijke kerkdiensten, heerlijk op z'n Malawiaans zingen enz. enz. Het lijkt het ook weer zo ver weg. Maar ook hier is het goed om te zijn. Dat mogen we weten: Bij God zijn we altijd ‘thuis'.

Voorlopig is dit wel mijn laatste blog, omdat ik weer in Nederland ben. Wie weet, komt er nog wel eens een vervolg (ik hoop het wel!)

Bedankt voor het medeleven en volgen van mijn Malawiaanse leventje!

Liefs!
Rianne

Ps: heb je interesse om een paar maanden naar Malawi te gaan? Check dan even de website: www.gzb.nl/actueel