Op een snikhete zaterdag morgen, begin november, was het dan zover. Om 8 uur ‘s morgens zouden we beginnen. Toen ik met al mijn spullen bij de churchhall aan kwam, zag ik daar alleen Anneke zitten, die er daar voor de zekerheid was gaan zitten. Maar natuurlijk was er nog niemand te bekennen tot een uur of 9. Maar het werd niet zo laat als we hadden verwacht, want tegen half 10 waren er een stuk of 10 mensen en konden we beginnen. Op zich wel fijn om nog even het een en ander te kunnen regelen, zonder dat er mensen zitten te wachten. Papier en pennen kopen, bijvoorbeeld, flapovers ophangen, de spreker verwelkomen. ..

Deze zaterdag was een dag van training. En ja, ik had de eer om de mensen die misschien al 20 jaar zondagsschool geven, lest te geven in het vertellen van bijbelverhalen. Men had begrepen dat ik ook in Nederland zondagsschool gaf, en ik ben natuurlijk juf, dus ik was ‘ de professional’. Zo voelt dat niet, maar toch ook weer een uitdaging om te doen...

Er was ook nog een andere man, een Malawiaan. Deze man zou eerst zijn verhaal houden, om de syllabus, die ontwikkeld is om wat lijn in de zondagschoolteachings te krijgen, uit te leggen. Deze werd namelijk bijna niet gebruikt, omdat mensen niet begrepen hoe ze er mee om moesten gaan. Ook vonden we het wel een goed idee dat de mensen ook de visie van een Malawiaan hoorden, in plaats van dat alles alleen door de blanken werd gedaan.

De zondagsschool hier in Ekwendeni is in tweeen gesplitst. Omdat er hier twee diensten zijn, Tumbuka en Engels, is er ook een Tumbuka en een Engelse zondagsschool. Dit ook om de klassen een beetje te verdelen, omdat er anders zo veel kinderen in een groep zitten. Nu zitten er nog zo’n 30-50 kinderen in een klas, wat al aardig veel isJ We hebben nu ook in de Engelse zondagsschool ook een jongere en een oudere klas. De jongere klas doe ik samen met Marieke en wat Malawiaanse collega’s, de oudere groep doet Anneke samen met wat andere Malawianen. Het is heel leuk om te doen, maar we merkten dat er veel mensen gewoon niet wisten hoe ze kinderen een bijbelverhaal moeten vertellen. Dus daar wilde ik vooral op inzetten. Hoe vertel ik een bijbelverhaal, en hoe maak ik het visueel voor de kinderen?

Het was dus vooral een heel erg basistraining van een morgen. Ik vond het wel best spannend om te doen. Ik wilde dus vooral ook hen interactief mee laten denken. Daarom heb ik vooral ingezet op het ontwikkelingsniveau van kinderen, wat begrijpen kinderen, en hoe je daar het beste op aan kunt sluiten. Dus geen preken, maar onderwijzen! Het doel, zeker met jonge kinderen, is vooral dat ze de bijbelverhalen leren kennen, en daaruit lessen meekrijgen. Daarnaast heb ik er op ingezet om mensen te laten begrijpen waarom voorbereiding zo belangrijk is en hoe je dat nu praktisch doet. Om een uur of 11 mocht ik aan de slag met de groep die toen wel uitgedijd was tot een stuk of 30 mensen. Eenmaal aan het woord vond ik het heel leuk om te doen. De groep reageerde ook heel goed, en doordat je vertaald wordt, kun je ook af en toe even nadenken over wat je gaat zeggen. Ook probeerde ik veel voorbeelden te geven, om het ook voor de groep inzichtelijk en visueel te maken.

Na de lunch, sima met beef, bonen en groenten, werd het tijd om in groepjes te werken. Drie groepjes gingen apart aan de slag om nu een kerstverhaal voor te bereiden. Interessant om op te merken hoe mensen echt mee gaan denken en ook wat je zelf van zo’n verhaal kunt leren.
Om een uur of half 3 was het echt tijd om af te sluiten. Een hele leuke uitdaging, deze training geven, maar zeker de moeite waard. Mensen kwamen ook naar me toe met de mededeling dat ze nu wel konden lesgeven, na zo’n training...

Ook in de praktijk, nu een paar weken later, zie ik in ieder geval bij sommigen, dat ze wel wat meegenomen hebben van de training. Dat voelt goed. Hoe het in andere plaatsen gaat heb ik geen idee, maar het belangrijkste is dat we kinderen mogen brengen aan de voeten van Jezus. Hij zei: ‘Als je een van deze kinderen hebt welkom geheten in Mijn Naam, dan heb je Mij welkom geheten’. Dat is een belofte en een verantwoordelijkheid! Mooi om te weten dat we dan ook zelf als een kind bij Jezus mogen komen om Hem te dienen en Hem te laten leiden!

Groetjes!

Rianne