Vakantie en zo

Hoi allemaal!

Zo de vakantie is voorbij en ook mijn vakantie van mijn weblog.. zo lijkt het in ieder geval!:) Laat ik eerlijk zeggen dat ik het soms lastig vind om te bedenken waar mijn weblog over zal gaan, en dan moet je even een moment ‘vinden' om het dan ook daadwerkelijk te doenJ
In Nederland vertel je namelijk ook niet elke paar weken een verhaal over je dagelijks leven en zet je het op internet. Natuurlijk gaan hier dingen ook op een gegeven moment zijn gangetje, maar het is ook zo vreemd om alleen de ‘bijzondere' dingen op internet te zetten, net of je alleen maar bijzondere dingen meemaakt... Ik doe m'n best, en heb me al vaker voorgenomen om wat vaker een korter verhaaltje te schrijven, maar meestal wordt het dan toch weer lang. Nou ja..

In de vakantie heb ik geweldig leuke visite gehad van DItty en Ria (zie gastblog), en later van Annette en Jurian! (zie ook de website vissersinmalawi.blogspot.com) Het was geweldig om weer ‘bekende' mensen uit Nederland te ontmoeten en ook om hen alles te laten zien van ons leven hier! Maar ook om alles uit Nederland weer te horen is geweldig, dan komt het leven in Nederland ook weer dichterbijJ De eerste week met Annette en Jurian heb ik doorgebracht in Zambia en Blantyre. Zij reisden namelijk met een groep, en ik kon aansluiten om in Zambia mee te gaan op safari. Dit begon op woensdagmorgen, dus ben ik dinsdagmorgen vroeg in de bus gestapt om naar Lilonge af te reizen. Na zo'n 5,5 uur in de bus was ik in Lilongwe. Heerlijk daar geslapen en de volgende dagen (tot zaterdagmorgen) in Zambia geweest. We hebben daar twee dagen safari gedaan, erg mooi! De eerste dag hadden we regen, wat heel ongebruikelijk is voor de tijd van het jaar, en daar waren we dan ook niet op gekleed...brr...we hebben zitten bibberen in de open jeep! Toch zagen we al heel veel dieren, zoals giraffen, ongelooflijk veel olifanten, hyena's, hippo's, en ja ook, een wild zwijn. Die kwam recht op ons af toen een ander meisje en ik even achter een boom onze behoefte wilde gaan doen. Hij zat in een hol aan de kant van de weg. Gelukkig schrok hij nog meer van ons dan wij van hem, maar we stonden wel even te trillen op onze benenJ Ook 's nachts werden we omgeven door olifanten en hippo's die op het terrein rondliepen om alle bomen te vernielen en gras te eten. Zij houden zich niet aan de grenzen van het parkJ De volgende dag zagen we een prachtige zonsopkomst boven de mist uit...wouw!! Heerlijk genieten van de zon en een natuurpark, met naast de dieren die ik al genoemd heb, ook impala's, kudu's, puku's en andere soorten herten, luipaarden en leeuwen. Die zagen we echt heel dichtbij, dat is wel echt heel apart, maar ook machtig mooi.

Zaterdagavond en zondag hebben we in Blantyre doorgebracht, waar ds. Schaafsma 's morgens voorging in de kerk waar hij jaren heeft gewerkt. Prachtig om ook daar te merken dat het woord wordt gebracht. Ook werden we van harte welkom geheten, en hebben we alle handen van iedereen in de kerk geschud. Ook 's avonds hadden we een korte dienst, waar vooral jongeren meer inbreng hebben, dus die dan ook de dienst en de zang leiden. Een tweede dienst hier in Malawi had ik nog niet meegemaakt, dus vond het wel heel bijzonder! Ook leuk om de jongeren daar te spreken.

Maandagochtend ben ik weer naar huis gegaan, maar door dat de bus verschrikkelijk sloom was (had achteraf een andere moeten nemen, maar die werd geadviseerd was allang vertrokken terwijl ze zeiden dat hij er nog aan moest komen) kwam ik 's avonds om 11 uur in Mzuzu aan. Gelukkig was iemand van koor bereid mij daar op te halen (hij is een taxichauffeur). Pff... reizen in Malawi gaat niet altijd zoals gepland...ach...

Was erg leuk om toen al Jurian en Annette te hebben gezien! Na nog een weekje vakantie ben ik die maandag er op weer aan de slag gegaan, en we hebben er intussen al weer een aantal weekjes op zitten. We proberen nu een beetje een inhaalslag te maken, zodat we wat eerder kunnen stoppen met groep 3 en 5. We konden dat niet voor de vakantie afronden, omdat we pas in januari zijn begonnen. Toch is het nu wel handig om een beetje in te halen, zodat we ongeveer gelijk lopen met Nederland. Ook wordt het dan wat gemakkelijker voor de andere kinderen die in januari naar Malawi hopen te komen (de familie Oosterom). Zoals jullie waarschijnlijk wel weten, hoop ik namelijk nog een jaar te blijven in Malawi. De kinderen van familie Oosterom hoop ik dan ook les te gaan geven.Vind het erg leuk om nog een jaar hier te blijven, al mis ik soms Nederland ook wel hoor!

Afgelopen week zijn we op zaterdag met een stuk of 30 mensen bij het lake geweest. Dit zijn vooral mensen van de bijbelstudiekring die we elke week op woensdag hebben. We hebben daar gezwommen en heerlijk gegeten, als afscheid van Carol, die volgende week terug hoopt te gaan naar Schotland, nadat ze hier twee jaar als arts heeft gewerkt. Verbrand en wel kwamen we terug van een geweldig dagje uit (waar je hier extra van geniet, omdat je niet zo veel buitengewone activiteiten hebt als in Nederland) Erg leuk om met blank en bruin heerlijk te genieten!
Dat Ekwendeni in Malawi is, daar kwamen we weer even achter toen er zondag in het ziekenhuis een tekort aan bloed was. Dan wordt je weer even met de neus op de feiten gedrukt. Al 's morgens in de kerk werd afgekondigd dat er dringend bloed nodig was, dus of er mensen wilden gaan bloeddoneren. Ik was alleen niet zo vroeg thuis, dus toen ik 's middags Martijn zag, vroeg hij of er nog extra mensen wilden gaan, omdat het echt heel dringend nodig was! Anneke had twee patienten die allebei veel bloed hadden verloren, en de weinige voorraad die er was was al opgebruikt. Dus moet er zo snel mogelijk bloed gedoneerd worden door allerlei mogelijke mensen. Gelukkig kon ik het goede bloed doneren. Het duurde wel wat langer, omdat er maar een verpleegkundige was en de bloedzakken ook op waren, dus moesten er ergens anders weer zakken gehaald worden. Terwijl we wachtten, konden we onze bloedgroep testen. In Nederland deden we dat op de middelbare school en werd ons verteld dat dat niet helemaal betrouwbaar was. Hier blijkbaar wel, want het werd op dezelfde manier gedaan. Tja... Gelukkig heb ik een bloedgroep die op dat moment hard nodig was, heel apart om te bedenken dat het dan direct zal gebruikt worden. Wel vond ik het heel bijzonder hoe iedereen vertelde hoe belangrijk en fijn het was dat we doneerden. You have saved life... werd me meerder malen verteld. Dat deed me wel denken aan de functie van bloed, dat leven geeft. Zo mogen we ook weten dat Jezus's bloed écht leven geeft! Hij gaf zijn bloed om ons leven te geven. Zoals wij zingen in het tumbuka: ‘Ndopa za fumu Jesu', Ik heb niets anders nodig, dan het bloed van Koning Jezus!

Liefs Rianne

Gastblog

Na 2 weken Malawi begin ik me af te vragen hoe het zal zijn om weer in Nederland te zijn. Het liefst zou ik een stukje Afrikaans leven vasthouden. Hoewel ik besef dat er dan wel het één en ander moet veranderen in de Hollandse levensstijl. Je kunt het proberen. Het Afrikaanse leven, niet zoals de gewone burger in Malawi. Dan moet je wel heel erg veel veranderen. Geen brood meer, maar nsima. Geen meubels, hoogstens een paar stoelen en een tafeltje. Maar je kunt proberen te leven zoals een blanke in Malawi. Zoals wij deden, de afgelopen weken.

Je kunt om 6 uur opstaan,als het licht is.
Je kunt ontbijten met warme melk en havermout of cornflakes, omdat het brood erg droog is.
Je kunt het water koken voordat je het drinkt.
Je kunt een watervoorraad maken, voor het geval het water wordt afgesloten.
Je kunt snoepjes en koekjes ook afschaffen. En frisdrank vooral vervangen door SOBO, ananaslimonade.
Je kunt voor elke deur een ander slot regelen en vervolgens alle sleutels bewaren in een keybox.
Je kunt een muskietennet boven je bed hangen, als een eigen kooitje.
Je kunt lichttouwtjes maken vanuit de badkamer naar je slaapkamer. Kwestie van een creatieve electricien.
Je kunt iedere bekende die je tegenkomt gaan groeten met een handdruk en een rataplan aan formele zinnen.
Je kunt kleding dragen tot over de knie, dat is fatsoenlijk.
Je kunt je boodschappen vooral op de markt halen.
Je kunt je vloerbedekking of laminaat verwijderen en de stenen vloer insmeren met schoensmeer. Lekker glad. Je kunt er matten opleggen.
Je kunt 2 blikken aan de binnenkant van de voordeur hangen, zodat je altijd gewaarschuwd wordt als er iemand binnenkomt.
Je kunt een zaklamp als standaarduitrusting bij je hebben, voor het geval dat de stroom uitvalt. Liefst met dynamo, dat scheelt batterijen.
Je kunt een wasvrouw aanstellen en al je kleding laten wassen. En strijken, tegen bepaalde beestjes die uit de lucht komen vallen.
Je kunt voor elke deur opening een gordijn hangen. Dat scheelt deuren.
Je kunt ook een keuken hebben met alleen een spoelbak en wat planken.
Je kunt voor in de kerk een collectemand neerzetten en elke wijk van de gemeente om de beurt naar voren roepen. Kun je tenminste zien wie er in de kerk is.
Je kunt een choir-festival organiseren en het koor waar het meeste geld op geboden wordt een lied laten zingen. Als fundraising, geld inzamelen voor de synode bijvoorbeeld.
Je kunt chitenge's gebruiken. Als omslagdoek, als gordijn, als vloerkleed, als portemonnee, als draagzak voor kleine kinderen en wat niet al.

Je kunt... ach... je kunt heel wat veranderen zonder er ongelukkig van te worden. Behalve van het idee dat er muizen boven je hoofd of in de badkamer lopen. Je kunt best wat Afrikaanser gaan leven. Maar of je daarmee Malawi vasthoudt? Zonder Malawianen, zonder het rode stof, zonder het uitzicht op de bergen of het meer, zonder de zandwegen en het getoeter van auto's, zonder....

Malawi is geen Nederland. En Nederland geen Malawi. Dat moeten we blijven beseffen om van elkaar te leren. Want zending kopieert niet, zending verbindt.
Yewo! Ditty

Nkhotakota

In de hemel is de Heer
en Zijn glans is als kristal
Hij is de Heilige, Hij is God
en Hij heerst over het Heelal

Er is kracht in Zijn woord
als de wateren bruist Zijn stem
als de zon op de zee zo blauw
is de rijkdom van Zijn trouw

En aan U alle macht
alle heerlijkheid en kracht
en aan U is de eer
en de lof want U regeert!

U regeert!

Miljoenen in gereedheid
staan de engelen om Zijn troon
verbijsterend Zijn sieraad
en de schoonheid van Zijn troon.

Er is kracht in Zijn woord
als de wateren bruist Zijn stem
als de zon op de zee zo blauw
is de rijkdom van Zijn trouw

En aan U alle macht
alle heerlijkheid en kracht
en aan U is de eer
en de lof want U regeert!

U regeert in onze harten
U regeert over het heelal
U regeert in ons leven
U regeert overal!

Aan dit lied moest ik denken toen ik afgelopen weekend aan het meer de zon op zag komen, onder het geluid van de golven die tegen de rotsen sloegen. Want een grote God hebben we! We waren in Nkhotakota voor een meeting met andere GZB-ers uit Malawi en Mozambique. We hebben ook gemerkt dat het woord van God echt kracht heeft. Prachtig om met elkaar te delen hoe God op elke plek wil werken, en dat we merken dat Hij het werk van Zijn handen nooit loslaat! Het weekend stond in het teken van bidden, zingen, bijbellezen, delen over je vreugden en je moeilijke dingen, maar ook veel gezelligheid met elkaar, humor, patat eten, spelende kinderen, strandwandelingen, zonsopkomsten, sterren kijken enz enz. Heerlijk om zo even tot rust te komen! Dat het gewone leven op een steenworp afstand ook doorgaat, merkten we doordat we zagen hoe mensen met hun bootjes gingen vissen, en hoe de vrouwen en kinderen hun potten, pannen en kleding wasten in het lake. Al met al een geweldig weekend om op terug te kijken!Zegen mij, op de weg die ik zal gaan!

Harvesting :)

Dat het leven in Malawi niet zo relaxed is als in Nederland, dat had ik wel door. Maar vorige week heb ik het aan den lijve ondervonden.

Om geld te verdienen voor het koor, is een van de manieren ‘piecework'. Deze tijd is de tijd dat de mais wordt geoogst en gepeld, om er daarna maismeel voor de sima van te (laten) maken. Ongeveer iedereen heeft wel ergens een landje met eigen mais en andere groenten, omdat alles hier zoveel kost dat niemand het kan trekken om alles te kopen. Maar niet iedereen heeft de tijd om alles zelf te doen op z'n land, en dus worden daar weer andere mensen voor gevonden. Dat is een kans voor koren, maar ook voor bijvoorbeeld de jeugdgroep om geld te verdienen.

Twee weken geleden hadden wij het ook al gedaan, maar dat was een klein veldje, met daarna het pellen van de maiskolven (daar moet je trouwens ook wel even bedreven in raken). We begonnen toen heel vroeg, we gingen om 5 uur weg!! Tja, thats life in Malawi... Helaas wist ik dat toen niet, dus ze stonden om 5 uur op m'n stoep, terwijl ik nog in bed lag... tien minuten later dan maar echt vertrekken, twee uur (!) lopen, en heel de ochtend werken.. Alleen tussendoor even een gekookte zoete aardappel als ontbijt (om tien uur) en aan het eind nog een flesje fanta met een droge witte boterham.. Maar goed, toen waren we om 12 uur klaar, we gingen En (tenminste ik met nog een paar) terug met de taxi, dus goed te doen.

De week er op gingen we er weer voor, 5 uur weg. Deze keer was het te ver om te lopen, dus gingen we maar met auto. Voor dat dat geregeld was was het een uur later, dus uiteindelijk gingen we pas om kwart over 6 weg, maar goed.

Kwamen we op het veld, werd ons even verteld wat we moesten doen. Waren het 11 grote bundels met mais (gelukkig was het al geoogst, alles stond in bundels). In het begin hadden we het niet door, dat het zoveel werk was, dus we begonnen met goede moed. Was echt heel gezellig, ondertussen lekker kletsen (je leert elkaar zo ook beter kennen, vond ik erg leuk), en ook zingen. Ik moest echt denken aan de tijd van de bijbel waar ze ook met z'n allen zongen terwijl ze de schoven samenraapten (bijv. Ruth) Prachtig klinkt dat, een iemand zet een lied in en de rest valt in met allerlei verschillende stemmen. Dat maakt het werk alleen maar leuker. Wat we dus moesten doen was alle maiskolven van hun vel ontdoen. Dus pak je een stengel, zoek je de maiskolf en haal je alle bladeren er af. Daarna gooi je de maiskolf op een hoop. Na een paar uur hadden we wel trek gekregen (niemand had nog ontbeten), dus ging er een iemand op zoek naar thee. Bij de eigenaar van het land werd water gekookt op een houtvuurtje (geen stroom). Uiteindelijk hadden we om 12 uur thee (gekookt water met melk en een heleboel suiker, vaak komt er geen theeblaadje aan te pas), en wat pelpinda's. Gelukkig kwam iemand nog op het idee om brood te kopen, dus hadden we ook allemaal nog een wit bolletje. We kwamen er achter dat het nog wel een poosje zou duren voor we klaar waren (we waren nog lang niet op de helft). Het zou nog wel even duren voor we klaar waren. Gelukkig was het niet super heet, af en toe ging de zon weg achter de wolken. Maar goed, we wilden het wel afhebben, want het was ver weg, en transport kost ook weer geld. Dus vol goede moed weer verder, en uiteindelijk waren we om 5 uur klaar met alle mais. Als een bundel met mais bijna op was, zagen we soms een muis wegglippen. Daar was iedereen extra alert op want het is erg lekker (schijnt) om op te eten. Even een maiskolf tegen de kop van zo'n beestje... er zijn geloof ik grenzen om iets op te eten. Mensen koken de muis, en dan moet je met je tanden het vel er af trekken en het vlees op eten...gelukkig kwamen ze niet op het idee om het daar te doen, maar wilden ze het mee naar huis nemen.... Brrr... Ondertussen was er ook sima gebracht, maar we wilden het eerst afmaken, dus om 5 uur sima op. Iedereen was het helemaal zat, en had verschrikkelijk zere handen. (je moet ook de bladeren er af draaien, zitten vast aan de onderkant van de maiskolf, en daar heb je aardig wat kracht voor nodig). Toen moest alles nog naar het huis gebracht worden. We hadden al bedacht dat we dat niet alleen konden, dus hadden we een paar vrouwen gecharterd die het voor ons zouden doen. Zak vol met maiskolven laden, dichtbinden en hups op je hoofd dragen. En dat terwijl je ook nog een kind op je rug draagt. Uiteindelijk hebben we als koor toch maar meegeholpen, want anders zou het nooit afkomen. Daar ben ik maar niet aan begonnen, denk dat ik m'n nek zou breken. Uiteindelijk waren we om 8 uur 's avonds thuis (het wordt om 6 uur donker)! Pff... wat een dag. En dan te bedenken dat ik dan heerlijk onder een warme douche kan stappen, maar dat de meeste mensen in Malawi geen stromend water hebben en geen elektriciteit... En dat terwijl ze wel net als ons deze dag vaak zo hard werken, elke dag. Daar word je je dan wel weer even bewust van...

ps: natuurlijk moest dit even op de foto, ik ben niet voor nix een dochter van m'n vader: oogsten en nederlandse koeien, wat wil je nog meer. Ze geloven alleen hier nog niet dat ik ook nog kan trekker rijden:)

Een kijkje in de keuken....

‘Juf, wat komt u doen?' Ik loop het pad op van de fam Visser, en zie Aron, Neelke en Thomas in de bomen hangen. Het is donderdagmiddag. ‘O, niets bijzonders, even wat halen.' Zelf heb ik namelijk niet de spullen om op een goede manier cake te bakken, dus haal ik even de keukenweegschaal, mixer en bakvorm voor muffins bij huize Visser. Als ik terugkom, zien ze het al: ‘U gaat zeker cake bakken!'. Inderdaad.

De volgende morgen, om 8 uur komen Aron en Neelke binnen. Aron ziet direct de spullen staan die ik gisteren gehaald heb. ‘Heeft u nog cake gebakken, juf?' ‘Nee'. ‘O, u had het zeker weer te druk met alle Malawianen'. Haha... ze hebben het ook al door.

Later op de ochtend komt Neelke in eens op het heldere idee: juf, wanneer gaan we die cakejes bakken dat u beloofd had? Nog heeft ze niet door dat we dat vandaag gaan doen. ‘Wat denk je?'. Aha, het kwartje valt. Dat gaan we vandaag doen.

En inderdaad, na het bijbelverhaal gaan we niet rekenen maar gaan we cake bakken. Wegen, rekenen, een recept lezen en dan ook nog volgen, het hoort er allemaal bij. Natuurlijk doen we het dan wel op de echte manier, met een echte weegschaal. Eerst bedenken we wat er ongeveer in moet. Nou, dat weten we wel: eieren, bloem, melk. In een kookboek vinden we het recept, maar dat is te veel. Dus moeten we overal de helft van doen. Oei, dat wordt iets lastiger. Maar als volleerde koks zijn Aron en Neelke aan het werk. De taken worden goed verdeeld. Zelfs hoeveel rondjes ieder mag invetten wordt even bedacht.

En dan is het even een poosje wachten. Ondertussen maken we een heel mooi recept, zodat we nooit vergeten hoe we cakejes moeten bakken. Af en toe wordt in de oven gekeken hoe groot ze al worden: ‘Oh, kijk eens, wat worden ze groot!'. Even prikken om te kijken of ze al goed zijn (mijn oven is niet zo luxe dat je een temperatuur of tijd in kan stellen, dus we doen het op de ouderwetse manier). En ja hoor, heerlijke cakejes komen uit de oven. Natuurlijk gaan we er van genieten na de pauze. Heerlijke ‘Malawiaanse en muzungu-cakejes, (bruin en wit) volgens Aron en NeelkeJ Het voordeel van thuisonderwijs is dat je zulke extra dingen natuurlijk veel gemakkelijker kan doen.

Even een blik in de school. Natuurlijk zijn we daarnaast ook druk bezig om het lezen goed onder de knie te krijgen (Aron), leren we woorden goed te spellen (Neelke) zijn we bezig met rekenen, knutselen, doen experimenten met biologie over drijven en zinken. en leren we allerlei grappige liedjes met veel gebaren. Daarnaast horen we drie keer in de week een bijbelverhaal en leren we elke week een psalm. In plaats van de psalm hebben we nu ook al het ‘onze Vader' in het engels geleerd, en zijn we nu bezig om elke week twee regels van de geloofsbelijdenis in het engels te leren. Dat gaat echt goed, we kunnen het dan ook beter opzeggen in de kerk.

's Middags zijn Neelke en ik vooral bezig met geschiedenis (we hebben het nu over de Romeinen), begrijpend lezen, natuniek (interessant om uit te vinden hoe stroom werkt en het dan ook zelf uit te proberen), en aardrijkskunde.

Ondertussen krijgen Aron en Neelke ook nog aardig Engels mee. Af en toe praten we in het Engels in plaats van Nederlands , en natuurlijk glippen er af en toe ook wel tumbukawoorden tussendoor.

Nou, tot de volgende keer weer!

Groetjes

safaripark, tumbukales e.a.

Hoi allemaal

Pa chisulu, tikaluta ku Vwasa, chifukwa tikakumba kuwona vinyama. Tikaluta mbumba zibiri, Boogaart na Muluvi. Tikafika, kuti tikawona bamunkhwere banandi. Tikakhala, chifukwa tikakhumba kuwona vinyama vinandi. Namulenji nikawona zovu, kweni zikwiza pafupi yayi, chifukwa cha chiwawa chomene. Namise tikayendeska na galimoto zitho kuti kikawona zovu chinandi. Nikatemwa chomene, nikakumana na zovu timoza ku Africa.

Dat was wat ik had geschreven als mijn huiswerk voor mijn tumbukales. Het betekent zoiets als: op zaterdag gingen we naar vwasa, omdat we dieren wilden zien. We gingen met twee families, Boogaart en Vissers. We arriveerden, en zagen veel apen. We bleven zitten omdat veel wilden zien. 's Morgens zagen we olifanten, maar ze kwamen niet dichterbij omdat we te veel herrie maakten.'s Middags gingen we met de auto, en toen zagen we weer veel olifanten. Ik vond het erg leuk, want het was mijn eerste ontmoeting met olifanten in Afrika.

Tumbuka is echt een verschrikkelijk ingewikkelde taal, omdat het totaal verschilt met de structuur van net nederlands of het engels. Elke week krijg ik een uurtje les in het engels, dus dat is wel super fijn. Op deze manier kan ik nu het een en ander zeggen in het tumbuka, al maak ik nog honderd duizend fouten. Tellen gaat bijvoorbeeld niet zo gemakkelijk, omdat het afhangt van het woord dat je er voor gebruikt. Zo is het vitenje viwiri (twee chitenjes), maar is het nyumba yiwiri (twee huizen) en is bana bawiri (twee kinderen). Tja, ga er maar aan staan. Nou ja, ik zal voor de rest maar in het Nederlands verder gaan, dat is wat gemakkelijker voor mij...J

Niet afgelopen zaterdag maar die week er voor, hadden we een ‘feestje'. Met twee auto's gingen we op weg, om naar Vwaza te gaan, een safaripark hier anderhalf uur vandaan. Dit omdat Neelke jarig was geweest. Daar gingen we dan! Eerst hadden we nog niet veel last van rare wegen, maar een uurtje van onze bestemming vandaan hield de verharde weg op, en moet je over een iets minder begaanbare weg. We werden dus aardig geshaked, maar daar wen je ook weer aanJ eenmaal aangekomen op de bestemming moesten er nog de nodige papieren ingevuld worden en de gebruikelijke begroetingen, en we konden verder. Die man was ook blij dat hij eens iemand zag. Vwaza is een safaripark die zich helemaal uitstrekt tot de Zambinaanse grens, maar is totaal niet toeristisch. Waarschijnlijk omdat het ver rijden is, en mensen dan de voorkeur geven aan parken met meer zekerheid om leeuwen, luipaarden en zebra's te zien.

Maar dit was deze keer ook zeker de moeite waard. Volgens een man die in het park woont en werkt zaten de kudden olifanten dichtbij, ze waren er de vorige dag nog gesignaleerd. Wij gingen naar een plaats in het park waar een meer is. Alleen voor het uitzicht en de rust zou je er al heen gaan! Geweldig! We waren in ieder geval niet voor niets gekomen, want direct hoorden we al het geknor van de nijlpaarden in het water. Eerst was het lastig ze te ontdekken, maar er kwamen er steeds meer boven. Wel een ervaring om dat voor het eerst te zien... ook ontdekten we door de verrekijker een krokodil die heerlijk van het zonnetje aan het genieten was. Van de olifanten zagen we voorlopig alleen maar uitwerpselen, wat weer een heerlijk maaltje was voor alle baboons (bavianen) die in grote groepen daar heerlijk aan het peuzelen waren. Een kijkje waard!

Op een gegeven moment waren we heerlijk aan het kletsen en hadden we lekker koffie met stroopwafels (!) en opeens wijst de man van het park naar rechts, en ja hoor, daar komt een olifant uit de struiken. Wel aardig op afstand, maar wel machtig mooi! Ongelooflijk hoe stil kinderen kunnen zijn als ze een olifant zien... Helaas kwamen ze niet al te dichtbij (het waren er drie) maar wel heel mooi om te zien!

Na de lunch hebben we ons boeltje gepakt om nog even met de auto een stukje van het park door te rijden, in de hoop meer olifanten tegen te komen. En ja hoor, aan de overkant van het meer een hele kudde! Prachtig! Later zagen we ook nog een kudde veel dichterbij, dus we zijn echt verwend. Daar krijg je niet snel genoeg van! Ook prachtige impala's, wild zwijnen en hippo's veel dichterbij gezien. Al met al echt de moeite waard! Wat mogen we genieten van Gods prachtige schepping!

Ondertussen hebben we met koor onze uniformen voor elkaar! Het was een hele zoektocht om een goede zwarte rok te vinden, want die had ik nodig voor mijn uniform. Gelukkig ging Jean mee, anders zou ik er echt niet uitgekomen zijn. Zo'n rok heeft namelijk allerlei vereisten. Het moet van goed materiaal zijn, een goede prijs hebben en ook nog lang genoeg zijn (over de knie, een ‘miniskirt', boven de knie, is hier ondenkbaar) Als eerste gingen we naar de second hand shops, een gedeelte van de markt met alle kleding uit Europa en Zuid-Afrika bij elkaar verzameld en gesorteerd. Vaak geven mensen de voorkeur aan deze markt, omdat de kwaliteit van deze kleding veel beter is dan die uit de Chinese/Tanzaniaanse markt. Nou ja, na een uur zoeken hadden we nog niets gevonden, dus gingen we toch maar naar de Tanzaniaanse markt. Dat is wel nieuw, en de prijs in soms ongeveer het zelfde. Aangezien je geen paskamers hebt, kun je als je geluk hebt achter een toonbank even een rok passen, en maar hopen dat niet te veel mensen kijken. Ach..alles went, privacy komt hier niet zo nauw.... Dan betaal je dus 2500 kwacha voor een nieuwe rok (dat is 12 euro ongeveer). Ik vertelde aan Jean hoe het gaat in Nederland met de mode, en wat de kleding in Nederland kost. Het verschil is wel ongelooflijk groot. Toch, ook al hebben mensen (vooral in de villages) niet bijzonder veel kleding, ze vinden het heel belangrijk om er netjes uit te zien. Hakken, blousjes, alle stof en versiering dat maar enigszins glimt, dat is echt mooi hier. Vandaar dat we ook met het kooruniform een appelgroene blouse hebben met pofmouwtjes van een glimstof dat je er bijna jezelf in kan zien. Toch ziet het er wel heel leuk uit.

Afgelopen zaterdag moesten we met het koor ook op de markt zingen, er was voor het eerst een evangelisatiebijeenkomst. Wij moesten zingen, en dan kwamen er een ander koor vanaf de kerk met een openspace vrachtauto al zingend onze kant op. Een mooie introductie. Alles op z'n Malawiaans, dus het begon zo'n ander half uur later dan gepland maar ja... Gelukkig bleef het droog. Er kwamen veel mensen op af, er staan/zitten dan zo 300 mensen te luisteren. Zingen, nog meer zingen, een toneelstuk (een paar personen praten vooral veel met elkaar, mensen in Nederland zouden na twee minuten afhaken, maar hier is dat de manier, en het werkt), een getuigenis van iemand die prostituee was geweest, een korte preek, en ook een gebed met alle mensen met een probleem. Die worden daarna apart meegenomen, om nog meer gecounseld te worden (dit waren wel honderd mensen). Een prachtige manier om het Evangelie te vertellen buiten de kerk!

Nou,ga maar weer eens stoppen, maar zoals jullie merken verveel ik me niet hier....:)

Koninginnedag

Wat ben jij aan het doen?

Dat vroegen de buren zich gisteren wel af toen ik in alle vroegte de spelletjes voor Koninginnedag aan het voorbereiden was... En dat je daar dan ook je hele tuin voor moet versieren is natuurlijk ook wel een beetje strange. Toch maar even uitgelegd dat dit onze public holiday is, waarbij heel Nederland opeens oranjegezind is... Tja...

Surprise voor de kinderen, een echte hollandse spelletjesochtend, met koninginnedagliedjes, vlaggen, ballonnen en snoepjes. Wat wil je nog meer.

Echt een Hollands gevoel in AfrikaJ En 's avonds heerlijke pizza met pudding met alle NL-ers hier...

Zoals jullie dus wel kunnen zien heb ik het prima naar mijn zin hier. Heb vandaag een dagje vrij, omdat het hier in Malawi public holiday is. Daar doen we niet altijd aan (ze hebben er hier zoveel), maar vandaag maar een keer wel. Relaxed dus....

pasen en vakantie

Hoi allemaal,

Inmiddels is het paasweekend voorbij! Als ze ergens weten hoe ze pasen moeten vieren, dan is het wel hier! Het is echt het grootste feest in het jaar. Het is onmogelijk om alles te vertellen maar ik zal er een paar dingen uithalen.

Vorige week zondag begon de zogenaamde ‘holy week'. Dit is een week voor pasen waarin iedereen zich voorbereidt op het komende feest. Dat betekent dat er elke dag afternoonprayers zijn (met bidden, zingen en een korte bijbeloverdenking) voor elke wijk. Dat was ook ongeveer het enige wat ik opgevangen had van de afkondiging met het programma van de hele week. Echt op z'n malawiaans weet niemand precies wat nu precies wanneer is, met het gevaar dat je dus een uur te vroeg of te laat komt. Nou ja... daar geven ze hier niet zo om.

Inmiddels ben ik al een beetje geintegreerd in het koor ‘Youth Arise'. Elke dinsdag, donderdag en zaterdag komen we een uurtje bij elkaar om met elkaar te zingen. Soms eten we dan ook met elkaar er na. Heel gezellig, en heel leuk om zo deel uit te maken van een koor. Koren hadden de privilege om wel te weten wat er allemaal op het programma staat, dus ik wist het ongeveer. We moesten in verschillende diensten zingen, vandaar dat er een programma beschikbaar was.

In ieder geval begon donderdagavond een zogenaamde prayernight. Het was allemaal in het tumbuka, maar daar moet ik maar aan wennen. Heel bijzonder was dat dat tot 12 uur 's nachts duurde, met veel zingen, een hele lange preek en daarna nog meer zingen. Niemand wist trouwens hoe laat het begon, dus iedereen viel maar binnen wanneer hij tijd had. Wel heel mooi om te zien hoe jongeren met deze events mee doen. Om een uur of elf dachten ze denk ik dat ze in slaap zouden vallen, dus toen was het gedaan met de rust, er waren een paar koren en die maakten er wel even een afrikaans feestje van. Zonder dansen kun je niet zingen is hier het motto.

Vrijdagochtend dacht ik dat er niets was, maar toen ik terug kwam van de markt, kwam ik iemand tegen die zei dat onze wijk aan de beurt was om te koken voor de mensen rond de kerk. Het is namelijk zo dat er met pasen alleen diensten zijn hier in Ekwendeni station (het centrum zeg maar). Alle mensen uit de dorpjes er omheen komen voor het weekend hierheen, en eten en slapen hier. Sommigen slapen bij familie, maar er ook een deel dat in de churchhall (een gebouw naast de kerk) slaapt. Ook moeten al deze mensen (vrijdag waren het er meer dan 200) eten, dus wordt dat verdeeld. Zo kwam het dat ik in een soort keuken naast de kerk met allemaal vrouwen aan het sima koken ging. Dat was wel heel gezellig, al merk je dan ook wat een super zwaar werk dat is. Zeker omdat het verschrikkelijk grote potten zijn waarin de sima wordt gekookt. Ook moest alles met de hand afgewassen worden. Al met al betekent dat dat voor een maaltijd zo'n 15 vrouwen en een paar mannen van 10.30- 15.30 uur bezig zijn. En dan begint het proces weer van vooraf aan, omdat 's avonds weer sima wordt gegeten. 's Middags was er ook een open rally (soort openluchtdienst) op de markt. Veel zingen, de dominee houdt een preek en er wordt opgeroepen om naar voren te komen als je een probleem hebt, dan bidt de dominee voor die groep, en kun je het ook zelf voor God neerleggen. Dit is dus bij wijze van evangelisatie, evenals de Jezusfilm, die 's avonds bij de kerk werd getoond. Op z'n malawiaans staat iedereen gewoon buiten, terwijl de film op de muur van de kerk werd getoond. Mensen brengen het wel in praktijk: ‘zoals ik gezonden bent door Mijn Vader, zo zend ik ook ‘. (Joh. 20:21 ) Pasen staat niet alleen in het teken van het gedenken van de dood en opstanding van de Heere Jezus, maar ook om het aan iedereen te vertellen.

Zaterdagochtend en middag waren er doopdiensten. Omdat wij als koor op het programma stonden op zaterdagmiddag voor de infantbaptism heb ik die dienst mee gemaakt. 's Morgens was het volwassendoop. In zo'n dienst zijn er dan zo'n tachtig baby's die worden gedoopt, omdat het maar een keer in het half jaar dopen is. Alleen met pasen en kerst. Dat betekent dat de kinderen ook wel wat ouder zijn dan het formaat baby. Om de beurt gaan de ouders (meestal alleen de moeder, veel vaders waren er niet) naar voren, geven de baby aan de dominee, knielen en het kind wordt gedoopt. Mooi om te horen dat ook hier het verbond van God de Vader, de Zoon en de Heilige Geest wordt bevestigd aan de kinderen, al is het in een andere taal. God is de zelfde!

Zondagmorgen om half 4 's morgens (!) werd ik gewekt door gezang. Kom, zing met ons want Jezus is opgestaan! Ik wist dat het zou gebeuren, maar dacht dat ze om 4 uur zouden beginnen. Blijkbaar werden ze een uurtje eerder wakker. Er gaat dan een hele groep uit de kerk door het hele dorp en zingen zo hard dat je er wakker van wordt... Prachtig om op deze manier de opstanding van de Heere Jezus in te luiden! Natuurlijk heb ik die kans waargenomen om mee te doen.. ik ben nú in Malawi. Na een uurtje kwamen we bij de kerk, waar er een soort gebedsdienst werd gehouden, prachtig om zo ook op de vroege ochtend in de kerk te zijn. Om half 6 stonden we buiten (ondertussen waren Anneke, Marieke, Aron en Neelke en Mirjam en Jasper (een nederlands stel dat hier een maand is) er ook aangekomen, maar die hadden het allemaal gemist, omdat ze dachten dat het allemaal wat later zou plaatsvinden.. We waren allemaal wel klaarwakker en de kerkdienst zou pas (!) om half 8 beginnen, dus we hadden zeeën van tijd. Toen kwamen we op het lumineuze idee om de Ekwendeniberg te beklimmen, een berg die hier heel dichtbij is, en die helemaal niet zo hoog is. Het is eerder een heuvel. Geweldig om in het vroege morgenlicht die berg te beklimmen. Bovenop hebben we onze eigen Nederlandse paasliederen gezongen: U zij de glorie! Laat iedereen het weten! Voor mijn gevoel had ik er al een halve dag opzitten voor ik in de kerk aankwam. Op eerste paasdag is er de avondmaal, prachtig om met heel de gemeente te gedenken dat Jezus Christus onze zonden op Zich nam! De preek ging over de Emmausgangers. Ze waren zo dichtbij Hem, maar ze zagen Hem niet. Je kunt veel uit het Woord horen en weten, maar het toch niet verstaan. Maar wat een genade, ze zagen Hem in het breken van het brood! Hij opent hun ogen. Zo wil God onze ogen open voor Wie hij is.

's Middags nog een openlucht dienst en 's avonds gegeten bij iemand van koor. Natuurlijk weer sima. Nu heb ik lekker vakantie, en zit ik hier buiten te typen. Vermaak me hier prima, heb lekker de tijd om te lezen, en als ik even niets te doen heb kan ik met Vanessa spelen, een meisje die hier tijdens de vakantie bij haar oom en tante is. Gezellig twister spelen, of frisbeeen is hier al helemaal geweldig.

Nou, dat was het weer even.

Groetjes